Herkes, zamanını ve ineceği yeri bilmeden atlar bir trene bir gün. Son durak neresidir bilinmez. Hem bunun da bir önemi yoktur. Umulmadık bir anda gelip çalacaktır ölüm kapıyı.

Peki, ya hayata veda edilecek günün çok yakında olduğu biliniyorsa? ölümü beklemek, çoğu zaman ölmekten daha acı vericidir.

ݝşte, ölümcül hastalığa yakalanan Mathilda, artık bu acıya katlanacak güçte değildir. Yaşadığı ızdıraba son vermek için kendini denizin kollarına bırakmaya karar verir.

Her ne kadar son anda bu kararından vazgeçse de, şansızlık o gün onu pençesine almıştır ve ölümle buluşması kaçınılmazdır.

ölmeden önce, hiç tanımadığı üç akrabasına evini bırakır. üç farklı hayat bir araya gelecektir bundan sonra. Her biri hayatın kalabalığında, kendi yalnızlıklarına gömülmüş üç insan...

Kendilerine ev bırakıldığını duyduklarında, evi satmak amacıyla oraya giderler; ama kıyıya vuran her dalga, aldıkları her nefes, esen her rüzgar onlara Mathilda'nın sevgisini ve bilgeliğini getirir.

Kendi kabuğuna çekilen üç insan ve hayattayken Mathilda'ya bakan yardımcısı, aile özlemini çekerken aradıklarının burada olduğunu anlarlar. Her şey sihirli bir dokunuşla başlamıştır. Anlayan bir bakış, sevgi dolu bir söz...

Aranan her şey bundan ibarettir ve Mathilda hala orada gezinen ruhuyla, özlemi duyulan her şeyi altın bir tabakta sunmuştur onlara...